Nocna mara

Oto i wyobraźcie sobie, że pewnego poranka, kiedy jeszcze świt nie nastał, ale noc już odeszła budzi was jakiś szmer. Szmer cichy i krótki, ale natrętny i powodujący w was niezrozumiałe poczucie zagrożenia. Powoli z trudem otwieracie oczy, macie wrażenie jakby wasze powieki były z zrobione ołowiu. Czujecie, że wasze ciało nagle stało się niezwykle ciężkie, nie możecie się poruszyć. Odczuwacie przerażenie i chcecie krzyknąć, ale nie możecie wydać z siebie głosu. Macie wrażenie, że koło waszego łóżka coś stoi, jakiś kosmaty potwór o świecących nieokreślonym blaskiem ślepiach. Nie znajduje się on w polu widzenia ale coś w głębi podpowiada wam, że on tam siedzi. Demon patrzy na was przez krótką chwilę, a powietrze w pokoju robi się nieprzyjemnie lepkie. W końcu chichocze nerwowo bądź syczy, kuca i wgramala się na was - czujecie, jak niezdarnie wchodzi na was. Przylega do waszej klatki piersiowej i uciska ją, odbierając wam dech. Jego głowa jest tuż koło waszej, ale tak, że nie jesteście w stanie spojrzeć mu w twarz. Poczyna szeptać wam do ucha słowa w jakimś dziwacznym, obcym języku. Brzmi to trochę tak, jakby ktoś mówił od tyłu. Nie możecie się skupić, zaczynacie tracicie orientację. Każde słowo demona cuchnie tytoniem, a jego oddech jest zarazem suchy i wilgotny. Opanowuje was podniecenie seksualne, choć demon nie dokonuje żadnych ruchów. Podniecenie jest tak wielkie, że w końcu osiągacie orgazm i do reszty tracicie orientację w przestrzeni i czasie. Po chwili odzyskujecie przytomność - nie ma demona, nie ma mrocznej atmosfery, a promienie słońca powoli wpełzają do waszego pokoju przez okno...
I co, nie mówiłem, że to ciekawe doświadczenie? Smile

Przy czym demony nie baczą na płeć - więc to zjawisko jest równie częste u mężczyzn jak i u kobiet, acz niektórzy religioznawcy odróżniają sukkuba od inkuba. Ten pierwszy jest płci żeńskiej i atakuje zazwyczaj mężczyzny, drugi zaś to męski demon obcujący z kobietami - o inkubie napisałem w kolejnym akapicie. Co ciekawe, demon częściej dobiera się do osób dorosłych, niż do 'nagrzanych gówniarzy, którym tylko jedno w głowie'.
A teraz wyjaśnienie naukowe, czyli czemu TO się dzieje - otóż kiedy śpimy, ZAWSZE śnią się nam sny, niezależnie od tego, czy później je pamiętamy, czy też nie. Mózg w czasie snu wykazuje sporą aktywność, ale abyśmy nie próbowali 'odgrywać' snów mięśnie ciała ulegają całkowitemu rozluźnieniu i nie reagują na polecenia umysłu. Gdy rano się budzimy, mięśnie zaczynają normalnie pracować. Na ogół ten mechanizm działa bez zarzutu, ale czasami coś może się 'zepsuć**' i wtedy następuje katapleksja, czyli tzw. paraliż senny. Towarzyszą mu całkowita niemoc, niemożność wydania z siebie głosu oraz problemy z oddychaniem i ogromny strach. Stan taki jest tym bardziej 'niemiły', jeśli zwrócić uwagę, że oczy ofiary są otwarte a osoba świadoma tego, co się z nią dzieje - ale nie jest to jednak całkowite przebudzenie. To coś między jawą a snem - halucynacja hipnagogeniczna. Świat realny łaczy się z światem snów, co w połączeniu z uczuciem strachu powoduje pojawienie się przerażających wizji potworów, demonów i innego tałatajstwa. Osoba na początku ma omamy słuchowe, często widzi w pokoju dziwaczne błyski i refleksy świetlne. Mogą wystąpić drgawki. Ale najgorsza jest poczucie obecności czegoś drapieżnego, demonicznego, całkowicie obcego i niezrozumiałego. Czegoś, co nie powinno nigdy pojawić się na tym świecie. Czasami demona można zobaczyć w całej okazałości. Często zachodzi także hiperwentylacja i odczucie ucisku na klatce piersiowej. W związku z ograniczeniem ilości tlenu stymulowane są ośrodki seksualne w mózgu.
Oto, dlaczego to zjawisko zachodzi. W wyniku niepełnego przebudzenia się umysłu zaczyna on mieszać jawę ze snem, co owocuje niezwykle realnymi halucynacjami, a reakcja somatyczna doprowadza do odczuwania określonych bodźców, które mózg tłumaczy na własny, koszmarny sposób.

ps:
żeby nie było niedomówień, nie jestem autorem powyższego tekstu a źródła nie pamiętam

Czyli że nie ma w tym nic paranormalnego i to co owy człowiek odczuwa to tylko wymysł organizmu? Skoro tak, to nie ma związku z demonami, więc po co rozróżniać je w tym wypadku na sukkuby i inkuby? Chyba, że nie zrozumiałam o co chodzi;/

Gość

To tylko podejście naukowe. Ezoiteryka czy okultyzm inaczej je sobie interpertują. Dlatego demonologia podzielila te postacie.